Opublikowano Dodaj komentarz

EWOLUCJA w świecie Starych Map

Tytuł mocno przewrotny, wiemy, że to się dzieje od wielu lat…, ale mimo to ciężko jest nadal pozyskać dobry materiał na mapy i umieć wykorzystać wraz z nawigacją GPS. Technologia poszła mocno do przodu i rynek pełen jest świetnych nawigacji umożliwiających wykorzystanie starych map w terenie. Niestety w większości przypadków rozwiązania są niedokładne, niedopracowane lub po prostu niewygodne w obsłudze. Nie pozwalają na nanoszenie punktów, tracków czy regulację przezroczystości oraz precyzyjną kalibrację. Dziś oprogramowanie firmy TWONAV. Niestety płatne i też nie do końca doskonałe, ale na tyle proste by cieszyć się nowymi możliwościami.

Opublikowano Jeden komentarz

Stare mapy – przydatne aplikacje

Jak ważne są stare mapy i zdjęcia lotnicze nie trzeba nikomu przypominać. To podstawa współczesnych poszukiwań. Uzbrojeni w aplikacje mobilne oraz dane ukształtowania terenu LIDAR, możemy śmiało planować kolejne wypady. Współczesna technika wychodzi naprzeciw dzisiejszym odkrywcom skarbów.

 

1. Najlepszym źródłem starych map są serwery, do których możemy zalogować się z pomocą przeglądarki.
Pierwszy przykład, z którego korzystam: http://igrek.amzp.pl/

Wybieramy miejscowość i odpowiednią mapę, którą w postaci pliku graficznego możemy ściągnąć na nasz komputer stacjonarny lub smartfon. Mamy możliwość fizycznego wydruku lub kalibracji mapy w oprogramowaniu zewnętrznym i nawigacji GPS, śledząc swoją pozycję bezpośrednio na ekranie smartfonu. Jakie ma wady i zalety to rozwiązanie o tym za chwilę.

 

2. Oprogramowanie do kalibracji map papierowych lub z pliku (zeskanowanych): https://www.twonav.com/en/software/land

Dużym atutem jest możliwość pracy na komputerze stacjonarnym, opracowania wybranych map i wysłania całości do aplikacji mobilnej i weryfikacji w terenie.

 

3. Można skorzystać także z gotowych opracowań starych map. Aplikacje mobilne to: Vetus, Old Maps.

https://play.google.com/store/apps/details?id=com.vetusmaps.vetusmaps&hl=pl&gl=US

https://play.google.com/store/apps/details?id=com.klokantech.oldmaps&hl=pl&gl=US

 

 

4. Kolejne ciekawe rozwiązanie to TectOTrak aplikacja służąca do nanoszenia znalezisk na mapę, wraz z ich dokumentacją zdjęciową i opisami. Mamy także do dyspozycji graficzne obrazowanie naszych śladów w terenie w postaci tracków. Możemy także zaznaczyć obszar poszukiwań na mapie tworząc oddzielną bazę.

https://play.google.com/store/apps/details?id=com.trib.app.tectotrak&hl=pl&gl=US

 

5. Ostatni etap to zdjęcia lotnicze. W tym wypadku pozostają nam źródła niezależne w postaci stron i serwerów oraz sprawdzona aplikacja GoogleEarth. Ciekawym i pomocnym rozwiązaniem jest suwak, pozwalający oglądać zdjęcia w czasie… w ten sposób mamy szansę obejrzeć to samo miejsce o różnych porach roku. Widać wyraźnie zmianę roślinności co pozwala w lepszym stopniu uchwycić rzeczy na co dzień nie widoczne.

https://www.google.pl/intl/pl/earth/

 

 

6. Na koniec wisienka na torcie. Laserowe obrazowanie terenu LIDAR. Zeskanowane ukształtowanie powierzchnii przenika przez wierzchołki drzew i pozwala skutecznie szukać  miejsc bytności ludzkiej, takiej jak grodziska czy stare drogi. Najlepszym rozwiązaniem jest Geoportal dostępny w postaci aplikacji na komputer stacjonarny jak i smartfon.

https://mapy.geoportal.gov.pl/imap/Imgp_2.html

 

Opublikowano Dodaj komentarz

Wynalazek, który uratował wiele istnień

Ręczny wykrywacz min – bo o nim mowa – został wymyślony przez Józefa Kosackiego w 1941 r. Prototyp powstał zaledwie w trzy miesiące, po czym szybko trafił do produkcji seryjnej, by “w istotny sposób przyczynić się do wygrania przez aliantów II wojny światowej”.

Kosackiemu w uznaniu zasług list gratulacyjny wysłał swego czasu nawet król Jerzy VI, a mimo to dziś o polskim wynalazcy nadal wie niewielu. Podobnie jak i o okolicznościach powstania prototypu.

A wszystko zaczęło się od tragedii. 1 czerwca 1941 r. kilkuosobowy zespół ze słynnej potem 10. Brygady Kawalerii Pancernej wysłano z zadaniem przeczesania szkockiej plaży koło Arbroath. Rutynowy patrol trafił na wybrzeże, która wcześniej jednak zostało zaminowane przed Brytyjczyków – z obawy przed niemiecki desantem. O minach jednak nikt nie wiedział. Z misji nie wrócił żaden z polskich żołnierzy, co wstrząsnęło tak brytyjskimi, jak i polskimi dowódcami. Jednym z nich był porucznik Józef Kosacki, który czym prędzej postanowił powrócić do pomysłu, nad którym pracował jeszcze w przedwojennej Polsce.

Puntem wyjścia było dla Kosackiego odkrycie, że wzmacniacze telegraficzne reagują buczeniem na obecność metalu. Dlatego wykorzystał to zjawisko konstruując wykrywacz min – nad prototypem pracował zaledwie trzy miesiące, wykorzystując właśnie zjawisko pola elektromagnetycznego.

Jak wyglądał wymyślony przez niego wykrywacz?

“Był lekki, ważył ok. 14 kg, a przy tym stosunkowo prosty, możliwy do przenoszenia i używania przez jednego żołnierza” – przypominają w książce “Królewski dar. Co Polska i Polacy dali światu” Teresa Kowalik i Przemysław Słowiński. Składał się z drewnianego tornistra z oscylatorem częstotliwości akustycznej, wzmacniaczem i bateriami zasilającymi – zakładane na plecy. A także z bambusowego drążka z cewkami i wariometrem (to nic innego jak zmiennik indukcyjności). Mały, nieskomplikowany i poręczny (“wcześniejsze urządzenia nie nadawały się do zastosowania na polu walki. Mogły pomagać służbom inżynieryjnym podczas oczyszczania pobojowiska, ale nie żołnierzom przedzierającym się przez pole minowe”). A co najważniejsze: bardzo skuteczny.

Na plaży rozrzucono garść monet o nominale 1 pensa. Zadaniem było znalezienie ich wszystkich. Do konkursu, który zaledwie kilka dni po tragicznych wydarzeniach koło Arbroath ogłosiło brytyjskie ministerstwo, stanęło 7 chętnych. Zwycięzcą okazał się Kosacki – jego wykrywacz namierzył wszystkie monety. Bardzo szybko, deklasując tym samym konkurencję.

Urządzenie otrzymało oficjalną nazwę “Mine Detector, Polish Type No. 1” i szybko trafiło do produkcji seryjnej. Potem weszło do wyposażenia armii brytyjskiej, a z czasem wykorzystywane było przez inne armie sojusznicze. Po raz pierwszy wykrywacz został użyty w II bitwie pod El Alamein w 1942 r., gdzie znacznie przyczynił się do zwycięstwa aliantów.

“W kolejnych latach udoskonalany i modyfikowany; wykrywacz min trafił na pola bitew całego świata. Prosty, a zarazem skuteczny, okazał się wyjątkowo długowiecznym sprzętem – był używany aż do lat 90., oczywiście w wersji zmodyfikowanej. Liczbę ocalonych przez niego ludzi można szacować w tysiącach”. To dlatego dziś o Kosackim mówi się najczęściej “człowiek, który przyczynił się do wygrania II wojny światowej”. Albo krócej: “Polak, który zatrzymał śmierć”.